maandag 23 mei 2011

Terugblik bezoek Michael Job Center

Door: Arie & Jisca

Voor je het weet, zit het er al weer op… dan ga je met een zak vol hartverwarmende afscheidsbriefjes weer richting vliegveld. Niet alleen briefjes nemen wij mee, het zijn vooral heel veel mooie herinneringen én luizen die mee terug gaan; want ja, ook dit jaar is het weer raak met de luizen! Maar ach, ik (Jisca) zie het als een goed teken: het betekent dat ik veel meiden heb kunnen knuffelen…

Terugblikkend op de reis, zijn wij vooral zo verbaasd hoe snel alles weer vertrouwd voelde en wij in het bekende ritme kwamen. Zes maanden in het MJC (jan. tot juli 2008), dat blijft toch ‘in je systeem’ zitten. Wat weten wij nog veel namen. Wat kennen we de liedjes nog goed. Wat is het eten nog vertrouwd (alwéér rijst!?). En wat was het een leuke ontdekking dat de kinderen nog steeds weten dat je voor een pleister altijd bij ons terecht kunt.

Maar toch ook zoveel nieuwe gezichtjes. Zoveel namen te leren. Zoveel kinderen die aftelden tot maandag de activiteiten zouden gaan beginnen. Zoveel spullen te kopen, zoveel schema’s te maken…

Wat is het fijn en bijzonder dat het allemaal gelukt is! Moe, maar zo voldaan zijn wij weer vertrokken. De kinderen hebben zo ongelofelijk genoten. Die glimlachjes op de gezichten, die vergeten we niet meer zo snel!










woensdag 18 mei 2011

Weer thuis

Na een hele lange reis.... echt heel erg lang... zijn we weer veilig terug in Nederland! We missen de meisjes wel, maar zijn ook erg blij dat we nu niet meer stinken, weer variatie in ons eten hebben en dat we weer frisse lucht kunnen inademen!

Liefs Erika, en tot snel alleen dan in real-life ipv deze blog!

donderdag 12 mei 2011

Daar zijn we weer! ;)

Ha jaloerse, trouwe, van de kou-verkleumende, witte mensen!!

Jaja we zijn er weer! (ik zie jullie nu al weer genieten..) Waar zullen we beginnen met ons mega-lange verhaal...
Oke, we beginnen maar bij maandag! Maandag kwam het afscheid van de groep, menig traantje is weggepinkt! Was allemaal niet zo leuk, maar goed, wij mochten gelukkig nog een weekje blijven!
Dinsdag zijn we al vroeg (half 6!) vertrokken met onze bodyguard/taxichauffeur naar Kerala (zoek ff op in de bosatlas) eerste stop was al snel, daar even koekjes ingeslagen! Wat nog een strijd was hoor, want die mannetjes wilden niet 2 dezelfde aan ons verkopen!! Najaaaa wij hebben toch niet genoeg aan 1 pakje koekjes, dat snappen hun toch ook wel?!
Vervolgens hebben we ergens ontbeten voor 6 roepie (ik weet niet hoe je het schrijft)!! En dan te bedenken dat 60 roepie 1 euro is!! Haha is toch niet normaal... maar goed, de smaak was er ook wel naar hoor! Janita vond het natuurlijk weer wel lekker, maar die is altijd ietwat anders ingesteld! J
Ohw ja, Janita had onderweg ook nog een miniscuul klein probleempje (ga ik natuurlijk niet vertellen wat, anders hebben we thuis niets meer te vertellen). Dat kleine probleempje is niet heel bijzonder hoor, dus vooral niet nieuwsgierig worden!
Rond 11uur kwamen we in Appaluzha aan. Onze bodyguard vertelde ongeveer 20 keer dat we ook een ander hotel mochten kiezen als we de eerste niet goed vonden, dus wij vol verwachting naar het eerste hotel/guesthouse…. En het was perfect!!! Super goed alles! Nota bene een echte douche!!!! En een wc die werkt!! Vervolgens gingen we winkelen. Onze bodyguard (we weten zijn naam nog steeds niet) bracht ons naar het centrum, maar bleef ons steeds wel goed in de gaten houden. Erg prettig om te weten als je als attractie gezien wordt daar!
Allerlei dingetjes gekocht, als het te ver lopen was bracht de taxi ons weer, heerlijk!
Rond 3uur waren we terug in het hotel, daar nog even geslapen tot 5uur en vervolgens naar het strand gegaan. We werden enorm aangestaard, waarschijnlijk omdat we de enige blanken waren. Iedereen liep ook met rokken tot op de enkels, en winterjassen aan, waarschijnlijk omdat ze bang waren om bruin te worden!
Verder was het heerlijk aan het strand, erg genoten! Het water was wel erg vies, maar dat kon onze pret niet drukken!
Weer terug naar onze bodyguard die trouw op ons stond te wachten. We wilden toen wel graag eten omdat we de hele dag nog niet echt normaal hadden gegeten, behalve dan de koekjes. De restaurants waren alleen nog gesloten, het was tenslotte nog maar half 7, dan ga je toch nog niet je restaurant openen, ben jij nou gek!?
Uiteindelijk naar een restaurant gegaan waar we een half uurtje hebben gewacht. Vervolgens werden we naar het restaurantgedeelte gebracht, over een rode loper (uiteraard) en met nog meer bewakers om ons heen.
Daar aangekomen, zagen we op de menukaart French Fries… en wat betekent dat: dat ze patat hadden!!!!!!!!!!!!!!!!!! Onze keuze was natuurlijk snel gemaakt!! Janita en Henrieke hebben een vreugdedansje gemaakt samen met de obers! (Is natuurlijk een beetje raar, maar we waren ook zo blij dat we eindelijk iets normaals konden eten). We moesten even wachten, de ober kwam eerst tig keer vragen of we geen bier wilde, maar nee dat wilden we niet: oke, prima dan neem ik jullie mee naar ons zwembad! Omdat we natuurlijk hier niets mogen weigeren werden we naar het dak van het hotel gebracht waar een zwembad was voor personeel! Daar moesten we foto’s van maken, maar vooral hun maakten veel foto’s van ons!!! We waren (wat vaker hier gebeurd) een ware attractie! We hebben nog even overleg gepleegd hoeveel we ervoor wilde vragen, en we waren uitgekomen op 50 roepie per foto, we zijn nu dus rijk!
Weer terug naar het restaurant, stond ons patat op te wachten, en lekker dat het was!! Gewoon echte gefrituurde patat!! Heerlijk!! Echt genoten, kwijlbakjes ernaast en we konden weer verder!
Daarna (ja nogmaals het was allemaal perfect) moesten we heeeeeeeeeeeeeeeeel lang wachten! (vond Janita) daar kwam al sissend uiteindelijk ons eten aan. En ja het was weliswaar rijk bedeelt met heerlijke jachtsaus. En we hebben genoten van de kip! Heerlijk! En natuurlijk lag er weer een portie friet naast! En terwijl we lekker van de kip aan het genieten waren, pats, boem, knal, boem!!! De stroom viel uit! Wij natuurlijk gelijk kijken, lachen, gieren, brullen, de rest van het restaurant vertrok geen spier! Na een halve minuut ging de noodaggregator aan die een mega herrie maakte en iedereen kon weer verder met eten.
Tijd voor het ijs, die we niet zelf mochten kiezen, maar was wel lekker! (Behalve Henrieke, die vond het niet te verteren)
Terug naar ons guesthouse waar we heerlijk hebben gedoucht, heerlijk!! Echt niet normaal, ik denk dat ik de douche als product van het jaar ga bombarderen. We hadden een extra bed gevraagd zodat we met ons 3en in 1 kamer konden, (wij zijn natuurlijk te zuinig om 2 kamers te huren! ) en wat krijg je dan, een matras van amper 1 duim dik!! Je kon nog beter op je handdoek gaan liggen, lag waarschijnlijk nog zachter! Maar 1 troost, Erika had de tijd om eraan te wennen, want we konden uitslapen!! Om 8uur ’s ochtends stonden we klaar voor vertrek naar de boten. We kregen een boot met een personal assistent die de boot bestuurde. En het was werkelijk waar prachtig!! Iedereen die naar India gaat raad ik aan om hier ook heen te gaan. Echt heel mooi. Maar ook bizar om te zien hoe die mensen nog leven! Wassen, de afwas doen, zwemmen, kleding wassen, water voor op te drinken, en dat alles uit het water waar wij ook doorheen vaarden, en vele boten met ons, dus erg vies water!
Toen we aanmeerden, kwam er een hele colonne verkopers aan die ons van alles wilden aansmeren, waar wij natuurlijk niet zijn ingetrapt! Ze wilden zelfs dat wij een tempel gingen steunen voor het hindoeïsme.
Daarna naar een souvenirwinkel gegaan waar we nog allerlei leuke dingetjes hebben gekocht. Ohw ja toen wij binnen kwamen gingen de lampen pas aan, volgens mij lag iedereen gewoon nog lekker te pitten!
Toen begon de lange, lange terugweg!! Onderweg nog ergens een gebakken eitje gegeten met per persoon denk ik 3 uien.
En toen, hou je hart vast, werden we aangehouden! De heenweg was dat ook al gebeurt, maar toen mochten we bijna gelijk doorrijden, maar nu dus blijkbaar niet. Het duurde lang… en vervolgens kwam zo’n mega chagrijnige agent ons even verhoren. Van wie deze auto was, waar we verbleven, etc. etc. hij praatte nogal beroerd engels dus we begrepen hem de helft van de keren niet. En iedereen die mij (Erika) maar half kent weet dat ik een gruwelijke hekel heb aan agenten, dus ik heb vooral ook niet aardig gedaan. Hij vroeg of wij hem wel volgden in het engels, wij zeiden, als je engels zou praten wel, maar dit is zo’n gebrabbel! We werden in een busje gestopt en naar het politiebureau gebracht. Daar kregen we droog brood en vies water.
Oke, dit laatste stukje klopt niet. We moesten heel lang wachten, toen weer een verhoor, toen moesten we uiteindelijk 3000 roepie betalen!!! Wat voor hier echt mega veel is! En het ergste is nog dat het waarschijnlijk linea recta in de zak van die agent verdwijnt!
Na lang, lang, lang wachten konden we weer doorrijden. Taxichauffeur zijn humeur was ver gedaald, en ons humeur nog verder. Ook gingen we over een hele slechte weg waar het heel druk was, dus telkens keihard remmen, toeteren, enz. enz.
Uiteindelijk kwamen we om half 6 weer bij MJC aan. Daar eerst weer lekker aan de rijst en ’s avonds was het weer ouderwets lekker druk op de kamer met alle meisjes om ons heen. Iedereen was uitgelaten blij dat we weer terug waren, is toch weer goed voor onze ego.
Ondertussen zijn er nog 2 dames uit NL hier aangekomen en de groep (16 pers.) uit Texas zijn er ook.
Nou, het is volgens mij wel weer een lang genoeg verhaal. We missen jullie ontzettend en hopen jullie snel weer in de armen te kunnen sluiten (slijm-slijm). Misschien komt er nog wel weer een blog, maar de rest van de belevenissen vertellen we als we weer terug zijn. Want we hebben ook krokodillen, tijgers en leeuwen gezien onderweg.

Veel liefs, Henrieke, Janita, Erika

zondag 8 mei 2011

Bericht van Erika!! (Super leuk dus!)

Ha trouwe bloglezers! :) Jaja, jullie kijken natuurlijk minstens 10x per dag of er weer een nieuw bericht is, en bij deze is er weer eentje binnen! Jullie natuurlijk allemaal heel erg blij, wat ik me ook wel weer kan voorstellen!;) Oke, genoeg over jullie, wij zijn veel belangrijker!

Wat hebben we allemaal de afgelopen dagen gedaan? Vrijdag hebben we 's ochtends de mantel van Jozef laten maken door de girls! Er werden hele mooie creaties gemaakt, erg leuk om te zien! 's middags hebben we geoefend met streamers, voor onze 'show'!
's avonds hebben we alle kamers een schoonmaakpakketje gegeven om de kamers schoon te maken. Die konden wel weer een schoonmaakbeurtje gebruiken. We zijn af en toe langs gelopen om te kijken of ze wel echt goed bezig waren. Daarna hebben we als bedankje een tas vol met cadeautjes gegeven voor elke kamer. Met daarin van alles en nog wat, te veel om op te noemen! (hahah ik heb gewoon niet zoveel zin om na te denken wat er allemaal in zat;))
Zaterdag; 's ochtends verstoppertje gespeeld in de brandende hitte!! Nooit gedacht dat ik dat ooit nog zou doen, maar jah hoor, ze hebben me zover gekregen!:) En jah hoor, weer veel lol gehad! En ohw jah, niet te vergeten, erg belangrijk: Janita en Henrieke hebben hun kamer schoongemaakt!! Het was ook wel echt nodig hoor! Niet normaal zo'n bende en vies joh!! Echt absurd!! En ik heb natuurlijk toezicht gehouden, want om zelf ook schoon te gaan maken gaat me toch echt wel wat te ver!
's middags zijn we naar de boerderij (Janita wist niet wat het engelse woord hiervoor was!) van Michael Job Centre geweest. Errug ver rijden (wel 60 km!!)... haha neej was niet ver, maar wel heeeell lang rijden! Moesten minstens 3uur wachten voor een trein die stapvoets reed! (oke misschien iets overdreven, maar het duurde wel heel lang!) en toen reden we over weggetjes die je in Nederland nog niet eens in de meest woeste wildernis tegen kom! Gaten van anderhalve meter diep, we vlogen telkens een halve meter omhoog in de bus, zijn minstens 6 keer de hele bus door gevallen! (kan ook wel meer zijn hoor, maar opzich kan het ook wel minder zijn;))
Toen we daar EINDELIJK aankwamen hadden we natuurlijk (zoals je natuurlijk begrijp) wel een enorme kater! Maar goed, daar zijn wij goed in, we deden erg enthousiast mee en gingen erg verwonderd kijken naar rode bietjes! (Die we in Nederland natuurlijk ook elke week wel een keer tegen komen;)) Oke, nu lijkt het net alsof we het niet leuk vonden, maar dat vonden we natuurlijk wel! Het was heel mooi daar, puur natuur! En ook verschillende planten gezien die we in NL niet hebben! Was erg groot allemaal, maar nog niet allemaal af, maar de planning voor volgend jaar is dat dan de eerste oogst er is.
Als prachtige afsluiting: het drinken van black tea! Ik dacht, ik begin er niet aan, heb ik vaker meegemaakt, dat is echt heeeeeel goor! Maar goed, zoals je begrijp heb ik weer pech, of in dit geval geluk (daar ben ik nog niet helemaal over uit!) Conclusie we kregen het allemaal! Heel zoet, maar opzich niet heel vies, oke het was zelfs een beetje lekker!
Nog even vergeten, op onze rondleiding kregen we een of andere aardappel die echt heel goor was, (sommige zeiden dat ze 'm lekker vonden, maar die hadden zonnesteek denk ik!) Ook kregen we kokosnoten, erg lekker natuurlijk, maar je moest er minstens 1,5 liter water bij drinken omdat het nogal droog was.
Oke we gingen er weer van door! Weer lekker in de warme bus, weer lekker door de diepe dalen en hoge bergen! (jaja die hebben we hier ook, het lijkt zwitserland wel, met een klein verschil: de temperatuur)
Onderweg maken we natuurlijk nog genoeg mee, zou wel erg saai zijn als dat niet zo was. De chauffeur stopt soms zomaar, nu dus ook, maar nu met een echte reden: een slang die de weg versperde! jaja, in Nederland hebben we agenten die de weg versperren, hier heb je mega grote slangen!! Heel gaaf!
Anneloes wilde heel graag foto's maken van de zonsondergang, maar is niet echt gelukt!:) dus anderhalf uur voor niks zitten ploeteren met een fototoestel in je hand! :)

Terug bij MJC: ze hadden (gelukkig!) nog wat rijst voor ons bewaard, want stel je voor, een maaltijd zonder rijst! dat is niet te doen voor ons! Oftewel ik had graag een patatje gegeten onderweg bij de Mac ofzo, maar dat zat er niet in, kwamen we toevallig niet langs..!
's avonds hebben op de kamers gekeken of de vlinders en de jas van Jozef was opgehangen, en wie de mooiste had. Elke kamer had 1 winnaar! Iedereen vond dit erg leuk om te doen, behalve Janita! Die was aan het zeuren joh! Niet normaal!:) Grapje hoor, ze deed erg (nep) leuk mee!
Daarna hebben we nog gekeken of de kamers goed schoon waren gemaakt, onder het bed, in de wastafel (Waar soms nog eten lag van 3 jaar terug), op de deuren, wc, en Janita keek vooral op de randjes waar misschien nog stof zou kunnen liggen! (ja, op dr eigen kamer was ze niet zo precies hoor!) Per verdieping hadden we 3 grote prijzen voor de meest schone kamer, deze uitgedeeld die werden enthousiast ontvangen, vooral bij de grote kamers werden we met gejuich ontvangen!
Nadat dat gebeurt was zijn we terug naar onze kamers gekropen, zo moe waren we! En we sliepen heerlijk maar veeeeeeeeeeeeeel te kort!! Ik heb besloten dat ik na deze vakantie nooit en te nimmer meer om 5uur ga op staan!

Liefs Erika

PS: Fijn he, dat ik ook wat van me laat horen op deze blog! Ik wist wel dat jullie daar op zaten te wachten, maar Henrieke en Janita waren een beetje egoistisch, ik mocht niet op hun laptop! :)

zaterdag 7 mei 2011

Wat gaat het snel!

Lieve vrienden en familie,

Het is vandaag donderdag 5 mei.
Wij hebben hier vandaag met alle 500 kinderen koninginnedag gevierd. (Erg heet met oranje pruiken op!)
Het was fantastisch om te zien, al die brede glimlachen en schaterlachen bij het spelen van allemaal echt hollandse spellen: touwtjespringen, bliklopen, snoephappen, zaklopen, eierrace, en zelfs spijperpoepen en natuurlijk een heuse grabbelton (een grote kartonnen doos met een gat er in) met daarin voor ieder kind een haar-elastiek. De indische wangen versiert met rood-wit-blauw schmink, oranje linten in hun donkere haar, en als beloning van het uitvoeren van alle spelletjes een soft-ijsje!. Oef.., dat was 500x een bakje vullen, omdat degene die de bestelling had uitgevoerd, het wel een goed idee vond om het zo goekoop mogelijk te doen: grote familiepakken ijs en 500 kleine kuipjes die dus gevuld moesten worden.

Vandaag is het vrijdag 6 mei.
Onze tijd is zo vol met activiteiten met en voor de kinderen, dat we nauwelijks aan het schrijven en uplaoden van onze blog toekomen. Gistermiddag heb ik (Cathy) een paar meisjes, die met taalproblemen (spelling) kampen, apart genomen en met foam letters in allerlei leuke kleurtjes, engelse zinnen gemaakt. Jaco heeft met groepjes van 6 kinderen oud-hollands 'getolt'. We spelen dan met van die kleine gekleurde tolletjes: wiens tol het eerste stil valt is 'out'. We gaan dan door tot de laatste overblijft en die is dan de winnaar. Daarna wisselen met 6 andere meisjes. Er zijn er 500, dus elke middag raak!
Gisten hebben we 's middags 'Catch the baloon' gedaan: Wij als leiding hebben 550 balonnen opgeblazen, knoopje erin en dan opgooien in de groep en vangen maar. Gillende meisjes overal en gieren als eentje knapt (balon wel te verstaan).

Oef wat gaat alles snel. We naderen al weer het einde van dit Holiday Programm.
Nog een paar dagen en het afscheid is er dan weer.
Gelukkig gaan we nog een heel weekend genieten van elkaar.

Jaco en Cathy.

donderdag 5 mei 2011

Door:
Arie & Jisca












Het is heerlijk om weer terug te zijn, net of we nooit zijn weg geweest. De dagen zitten ouderwets vol: het is een ware uitdaging om met ruim 500 kinderen een vakantieprogramma te houden. Dozen vol materialen zijn ingeslagen om deze week tot een succes te maken.

Bij gebrek aan tijd volgt hier een korte opsomming van wat van de hoogtepunten:
- De verheugde uitroepen van de kinderen als je uit de bus stapt.
- Het vertrouwde ‘uncle Arie’ en ‘aunty Jisca’ horen als je langs loopt.
- De kleine handjes die je hand vastpakken alsof ze nooit meer los willen laten.
- Een hoofdje dat vol vertrouwen tegen je aanleunt.
- De ademloosheid waarmee ze naar het Bijbelverhaal luisterden.
- De glunderende ogen toen wij vertelden dat er gezinsuitbreiding op komst is.
- Weer ‘Indisch Engels’ horen en spreken en op zijn Indisch mee wiebelen met ons hoofd.
- In chaotische winkeltjes opzoek naar de perfecte cadeautjes en artikelen voor de kinderen.
- Het zien van de genietende gezichten en de creativiteit tijdens de vakantieactiviteiten.
- De gezellige en gemotiveerde groep!

Het is zeker een nieuwe ervaring om zwanger te zijn in India. Wij en de aankomende gezinsuitbreiding zijn het onderwerp van de dag. Hoe zou de baby eruit gaan zien? Zou het op ‘uncle Arie’ of ‘aunty Jisca’ gaan lijken? Zou het een jongen of een meisje zijn? Er wordt druk gespeculeerd… Eén ding is zeker, ze vinden het geweldig!

We zijn ook heel dankbaar voor de vele giften die zijn gegeven. Hiermee kunnen wij heel veel benodigdheden voor de kinderen kopen. Hele middagen zijn wij bezig geweest, om uit te zoeken welke dingen het meeste nodig zijn en hoeveel wij geven kunnen. Wat gaan deze week aan alle ruim 500 kinderen geven:

Per kind:
- Kleurpotloden en puntenslijper
- Een potlood en gum
- Kleurplaten
- Een pakje crêpepapier
- Een mooie zakdoek om te borduren
- Benodigdheden om een armbandje te maken
- Een laken en kussensloop
- Indien nodig een deken
- Een spons
- Een luizenkam
- Een wokkel voor in het haar

We trakteren op:
- Een ijsje
- Een mango
- Snoepjes
- Ballonnen
(en er komt een Koninginnedag!)

Per kamer:
- Shampoo voor een heel jaar (!)
- Een badmat
- Een zeephouder en tandenborstelhouder
- Schoonmaakspullen: Emmer, mop, schoonmaakborstel, schoonmaakmiddel, toiletborstel, schuursponsje, vaatdoekje etc.
- Wasmiddel
- Muggenwerend materiaal
- Schaar, lijm, papier en andere knutselspullen
- Indien nodig een grote waterton (zie foto’s vorig jaar)
Verder worden er veel medicijnen aangeschaft (o.a. voor het ontwormen van alle kinderen) en kunnen er dankzij jullie giften veel kinderen hun ogen en tanden laten controleren.
Namens de kinderen in het MJC: BEDANKT!

Hele hartelijke groetjes,
Arie & Jisca

PS: Dankzij gebrek aan internet heeft het plaatsen van deze blog een paar dagen vertraging. Ondertussen hebben wij vandaag een geweldige Koninginnedag gevierd! De kinderen hebben tijdens alle spelletjes van oor tot oor geglimlacht: het was een prachtig gezicht! En ook de groepsfoto willen wij jullie niet onthouden...














PS: Ton gefeliciteerd met je verjaardag!
Hallo bloglezers,
Weer een berichtje uit India. Ja, we zijn best trouw in het schrijven van blogs!;) Na veel verzoeken om toch vaak even te vertellen hoe het hier gaat. We hebben het hier nog steeds heel erg naar ons zin, het is geweldig om hier te zijn! We genieten en de meisjes ook!
Gistermorgen hadden we een beauty-ochtend. De meisjes konden een armbandje maken en kregen lipstick en nagellak, waar ze ontzettend blij mee waren. Ze moesten in hun kamer gaan zitten en dan gingen wij alles uitdelen, zodat elke kamer een deel kreeg. Heel erg leuk om hun daarna bezig te zien, hoe blij ze zijn met kleine dingen.. Direct na het eten ’s middags zijn we naar de stad gegaan, Coimbatore. We stapten weer in de gele bus van het MJC, we hebben geconcludeerd dat de chauffeur toch wel erg slecht kan rijden, het was elke keer net op het nippertje.. Maar goed, we zijn heelhuids aangekomen! Er moesten nog een beetje boodschappen worden gehaald voor de activiteiten, dat hebben we eerst met een deel van de groep gegaan. Daarna heerlijk gewinkeld in Coimbatore voor onszelf, een geweldige ervaring! Als je in winkels komen er gelijk een paar mensen naar je toe om je te helpen, het is niet normaal hoeveel medewerkers er in een winkel zijn. Je ziet meer medewerkers dan klanten. Je kan alles aan hen vragen, trekken verschrikkelijk veel sarees uit de kast. Wij hebben zelfs meegemaakt dat heel de kast met sjaals op de toonbank werd neergelegd! Ze wilden wel erg graag verkopen!;) Er zijn ook mensen met onzinnige baantjes, bijvoorbeeld een man in de lift om de knopjes in te drukken… Maar zo is India, mensen die werken doen niet zoveel, maar ze hebben in ieder geval een baan. Omdat je blank bent, wordt je nog extra goed geholpen. Je hebt echt voorrang, je bent bijvoorbeeld als eerste aan de beurt bij de kassa. En ze willen ook heel graag dat je nog terugkomt. Veel mensen uit de groep hebben een saree gekocht (Indische kleding) en nog wat leuke dingen voor thuis. Na het winkelen zijn we in een luxe restaurant gaan eten, in Nederland zou je zo’n luxe restaurant niet kunnen betalen, maar omgerekend kost dit een paar euro. Het eten was best lekker, maar ontzettend pittig.
Vandaag hebben we een echte Hollands Koninginnedag gevierd in India met de meisjes. Wat hebben ze genoten… en wij ook, het was echt geweldig! We hadden 11 Hollandse spelletjes, zoals snoephappen, zaklopen, spijkerpoepen, grabbelen enz. Het was een hele voorbereiding, maar het was het waard. Je merkt dat de meisjes zulke dingen eigenlijk nooit doen, dat kan nooit georganiseerd worden. Daarom is het zo leuk, dat je echt wat voor die kinderen kan doen. En je krijgt er ontzettend veel voor terug. Je geeft liefde, maar je krijgt zoveel liefde van ze terug…
Maar ik zie dat dit nogal een lang verhaal geworden is, je beleeft ook zoveel. We hebben het gevoel dat we hier al veel langer zijn, op 1 dag beleef je zoveel! We laten snel weer wat van ons horen…
Groetjes, Aunti Henrieke & aunti Janita
(ze noemen hier iedereen uncle en aunti;))

maandag 2 mei 2011

Geliefde bloglezers!
We zitten nu al weer een tijdje in India! En het went zeker. Vooral omdat de meiden zo genieten van de dingen die we doen. En dat terwijl we nog niet eens een activiteit hebben gedaan! Zaterdag zijn we naar de stad Coimbatore geweest. Daar hebben we gewinkeld om alle knutselspullen in te slaan die we nodig hebben. In de stad zie je enorm veel van de cultuur van India. En aan de verwachtingen werd voldaan. We reden met een bus van het MJC naar de stad. Alleen onderweg al zie je enorm veel. Alles loopt en rijd door elkaar. In de stad hebben we de groep opgedeeld en iedereen ging naar een winkel. Janita, Iris, Liesbeth en Henrieke gingen op weg om nagellak en lipgloss in te slaan. Na flink wat gezoek hebben we toch echt de goedkoopste nagellak en lipgloss. Een nagellak voor maar 7 roepee! Daar kunnen jullie in Nederland niet aan tippen! Haha ;) Na het winkelen zijn we nog naar de supermarkt geweest. Daar hebben we de nodige spullen nog gekocht. Het afrekenen gaat alleen wel anders. Heel onhandig! Ze scannen eerst alle artikelen en stoppen het in een mandje. Je krijgt de bon mee en moet dat aan de overkant betalen. Na het betalen krijg je een stempel op je bon. Dan ga je terug naar je boodschappen, controleren ze het en doen ze het in een tas. Echt een lang tijdverdrijf!
Gister was het zondag! We hebben twee keer een dienst in de chapel gehad. Voor de jongste kinderen is er nog een extra verhaal verteld. Over Noach. Heel veel kinderen kenden het verhaal nog niet, dat verbaasde ons enorm. Maar gelukkig hebben wij het ze kunnen vertellen!
Vanmorgen vroeg om half 6 heeft Jisca een verhaal verteld over de liefdesbrief van God. Een erg mooi aansprekend verhaal voor de kinderen. Daar kunnen ze zeker wat mee! Ze waren enorm stil toen ze vertelde, dus we hopen dat het overgekomen is. Straks gaan we met de kinderen een zakdoek versieren. We kijken er naar uit om iets met alle kinderen te doen! Wat zullen ze genieten.
Liefs, Janita en Henrieke

vrijdag 29 april 2011

Aangekomen in India!

Hello family and friends in Holland,
Even een berichtje uit het verre India. Vandaag zijn we aangekomen in Coimbatore. Na een lange reis van 24 uur mochten we eindelijk in dit prachtige land aankomen! Op het vliegveld werden we hartelijk ontvangen door een paar meisjes uit het weeshuis. We kregen allemaal een mooie ketting van klei en glitters. Daarna stapten we in een grote gele schoolbus van het Michael Job Centre. De busreis was erg typerend voor India. Met heel erg veel getoeter werden we door het verkeer geloosd. Op de snelweg lopen gewoon voetgangers, staan auto’s stil, je kijkt je ogen uit. Ook langs de weg hebben we onze ogen uitgekeken. Rijk en arm leven erg door elkaar, overal zie je winkeltjes en rommel op de weg. Na een half uurtje kwamen we aan op het Michael Job Centre. We werden door de kinderen juichend ontvangen. Het is zo mooi dat je ziet dat de kinderen zo juichend jou ontvangen, dat ze blij zijn dat we er waren. Ze wilden allemaal even aandacht, dat was erg mooi om te zien. We hebben nu twee keer hier gegeten, drie keer raden wat: rijst!;) De kinderen zijn zo ontzettend blij dat we er zijn, dat we geen een moment alleen worden gelaten. Zelfs nu zitten er een paar kinderen foto’s te kijken. We hebben de kinderen ook al leren kloslopen, heel erg leuk om Indische kinderen iets Hollands te zien doen. We worden hier verschrikkelijk verwend, alles wordt voor ons gedaan. We hoeven zelfs de kraan niet aan te zetten als we handen willen wassen!:D Onze kamer ziet er ook heel mooi uit, we hebben een kamer met z’n tweeën, met zelfs een eigen wc en douche. Als je wilt douchen moet je een emmer met water vullen en je daarmee wassen en de wc moet je doorspoelen met water. Maar dat is allemaal weleens goed voor ons, wij verwende Westerse meisjes!;) Er is ook een ventilator, dus we kunnen vannacht vast heerlijk slapen! Alleen had Janita vanmiddag een soort mini-salamander ontdekt, dat was wel even schrikken. Maar volgens de kinderen bijten ze niet!
Jullie horen weer van ons!
Henrieke & Janita

maandag 25 april 2011

Bijna op reis!

Nog een paar dagen, dan gaan we weer.............
Het weer heeft ons alvast wat doen wennen aan hogere temperaturen, erg fijn, we hebben ervan genoten.

Vandaag zijn de koffers gepakt.
-Koffer 1 20.0 kg.
-handbagage 2x 7.0 kg
-2e koffer 18.1 kg.Nu maar hopen dat onze weegschaal hetzelfde zegt als die op de luchthaven ; ).

We hebben weer veel om te delen, mede dankzij jullie, onze sponsers.
Wij waarderen ieders aandeel. Groot en klein, bijzonder waardevol.

We zien er erg naar uit de meisjes weer te ontmoeten, de lieve gezichten weer te zien oplichten.
Tijd en aandacht aan ze te kunnen geven.
Boekjes om voor te lezen. spelletjes knutsel-ideeen, verhalen en liedjes......
We vinden het een voorrecht om naar ze toe te kunnen gaan. En ook namens jullie samen met de meisjes te delen.

We hopen genoeg tijd te hebben om jullie regelmatig op de hoogte te houden.
Hartelijke groeten,

Jaco en Cathy.

donderdag 21 april 2011

Nu zijn we er klaar voor

Ik vroeg om kracht
en ik kreeg moeilijkheden, om mij sterk te maken

Ik vroeg om wijsheid
en ik kreeg problemen, om het op te lossen

Ik vroeg om moed
en ik kreeg gevaar, om te overwinnen

Ik vroeg om steun
en ik kreeg kansen

Ik kreeg niets waar ik om vroeg
Ik kreeg alles wat ik nodig had!!

En met dit vertrouwen in onze Hemelse Vader gaan we op pad......

Koffers zijn gepakt.....en nu nog iedereen gedag zeggen en
de kat naar zijn logeervriendinnetje brengen!

Therese en Ton

woensdag 13 april 2011

India 2011 | Weer naar India

Er is alweer bijna een jaar verstreken sinds wij een vakantieprogramma in het Michael Job Center (MJC) in India gedaan hebben. Een jaar waarin verschillende keren is gebleken dat het vakantieprogramma van 2010 een schot in de roos is geweest. Alle Nederlanders die na die tijd naar het MJC zijn geweest, moesten eindeloos de enthousiaste verhalen aanhoren over alle activiteiten die wij met de kinderen hebben gedaan.

En zo besloten we ook in 2011 een vakantieprogramma te organiseren. Hele schema’s zijn er gemaakt. De activiteiten zijn verzonnen en aan de verhalen wordt hard gewerkt.

We hebben een fijne groep klaarstaan om de kinderen een onvergetelijke vakantie te bezorgen!

Ook ú kunt meehelpen om deze kinderen de tijd van hun leven te geven. U kunt al een meisje een geweldige vakantie geven voor € 2,50.

Giften zijn welkom op BANK 561455139 t.n.v. Stichting HVC o.v.v. projectnummer 8029.

Of geef uw gift hier online (opmerking: 8029).



woensdag 26 mei 2010

Een overzicht van de Indiareis 2010

Dankzij de inzet van de groep én jullie gulle giften, konden wij de kinderen een onvergetelijke vakantie bezorgen. Dat zijn niet onze woorden, maar de woorden van de meisjes in het Michael Job Center. Dankzij jullie kon elk kind meedoen aan de vakantieactiviteiten én konden wij ze ook nog helpen aan andere dingen die ze nog gebruiken konden.

Wat hebben we gemaakt/gedaan:
- Een haarbandje versierd (dus 500 haarbandjes en versiersels gekocht)
- Decoreren van een schatkistje (500 ‘schatkistjes’ gekocht en glitterverf)
- Een schilderij gemaakt (heel, heel erg veel papier gekocht, lijm en stiften)
- Workshop ‘streamers’ (stokjes en linten gekocht en 500 streamers gemaakt, met dank aan Cathy!)

Ook hebben we Koninginnedag gevierd met:
- Een voetbaltoernooi
- Uitblazen bij een film
- Tekenen
- Schmink (en make-up voor de oudste meisjes)

Wat hebben wij ook nog alle kinderen (ca. 500) per stuk kunnen geven:
- Kleurpotloden, potlood, gum en puntenslijper
- Sandalen
- 3 paar ondergoed
- IJsje (totaal dus 600 st.)
- Mango (totaal 125 kg)
- Snoepjes (1500 st.)
- Jackfruit (totaal 60 kg)

Ook in de kamers konden ze nog wat extra dingen gebruiken:
- 70 grote ‘drums’ waarin water bewaard kan worden (tijdens waterschaarste)
- Waspoeder (100 kg)
- 250 grote flessen shampoo
- 500 tubes tandpasta
- Kammen en luizenkammen voor op elke kamer
- 300 Tandenborstels (+ 200 meegenomen uit Nederland)
- Alle overige knutselartikelen zoals lijm, scharen, papier etc. zijn verdeeld over alle kamers.

Overig:
- Medicijnen (dozen vol, met wel 1,5 meter aan kassabon!!) wel 3 jaar houdbaar.
Een kleine impressie: ontwormingsmedicijnen, dettol, verband, thermometers, aspirines, ORS, oogdruppels, oordruppels, pleisters enzovoorts, enzovoorts.
- Wortelkanaalbehandeling (bij 9 meisjes)

Lieve reisgenoten en de achterban die heeft geholpen om dit mogelijk te maken: Namens stichting HVC en de meisjes in het MJC: HEEL ERG BEDANKT!

 Aankomst

Voorbereiden

Elke ochtend een Bijbelverhaal vertellen
  
 
Alles klaarzetten voor 500 kinderen die gaan knutselen!
 
Knutselen maar!!

Schatkistjes decoreren met als thema: "Jij bent kostbaar"

Schilderij maken

Haarbandjes versieren

Workshop streamers

Nieuwe sandalen!

Tandenborstels voor iedereen...

Nieuw ondergoed!

Hmmm een ijsje...

... wat een traktatie!

Koninginnedag 2010

Lekker relaxen!

Schminken maar!!

Voor iedereen een mango ...

... en wat verse jackfruit!

De watertonnen voor in het hostel

Onze jongste reisgenoot samen met Bonnie!

Niet alleen de kinderen in het Michael Job Center, ook wij hebben een onvergetelijke vakantie in India gehad!

dinsdag 25 mei 2010

Wat een kostbare meisjes…

- Dit weblogbericht hebben jullie nog tegoed van Jaco en Cathy Rebel

Lieve familie en vrienden,

300 Meisjes voor een TV met een beelddiameter van zo’n 60 cm en dan een film over een Indisch meisjeshockeyteam. Gillen natuurlijk als het spannend wordt en juichen als er een doelpunt wordt gehaald. Wat een mooi gezicht was dat vanavond.

Inmiddels hebben we er 4 dagen van creatieve activiteiten op zitten.

We hebben samen met de meisjes genoten van alles wat we konden doen: tekenen, haarbandjes versieren, ballonnen blazen, schatkistjes maken en kleurplaten kleuren. Cathy heeft inmiddels 4 workshops ‘dans en streamers’ gegeven. Prachtig om te zien: groepen van max. 100 kinderen met kleurige streamers, die ze laten bewegen op muziek.

Wat mij (Jaco) geraakt heeft is wat Jezus zei in Matt. 18: Ziet toe dat je niet 1 van deze kleinen veracht. Want Ik zeg u, dat hun engelen in de hemelen voortdurend het aangezicht zien van mijn Vader, die in de hemelen is.

We hebben samen geproefd en beleefd hoe groot de geweldige liefde van onze hemelse Vader voor deze kinderen is! En wat geweldig, dat God ze engelen gegeven heeft, die (voor hen) voor de troon van God staan. In Gods ogen zijn ze zooo kostbaar.

Increadible India
De reisbureaus in Nederland maken reclame voor India met de leus ‘Meet Increadible India’.
En dat beleef je als je een stad gaat bezoeken. Het is sowieso als een wonder als je daar aankomt. Al die chauffeurs, die met ware doodsverachting inhalen op momenten dat je eigenlijk helemaal niet inhalen kunt. Maar hoe groter de auto en hoe harder de claxon hoe meer voorrang je hebt. Wij boften dus met onze grote gele schoolbus…

Wat een drukte in de stad. Wat een handel: het ene winkeltje afgeladen vol naast het andere.

En wat een personeel: 5 man personeel voor 1 klant kwam voor in een kledingzaak. En over efficiëntie: dat moet je zelf gezien hebben: waarom zou je het makkelijk doen als het ook moeilijk kan.
Na de rit thuisgekomen, bedankten we de chauffeur met de woorden ‘You are an hero! And not afraid to die’.

Zo, dit was even een kort berichtje van ons.
Zoals jullie waarschijnlijk in de andere berichten hebben gelezen, hebben we al geweldige dingen met jullie sponsorgeld kunnen doen. Heel erg bedankt daarvoor!

Liefs van Jaco & Cathy.

maandag 3 mei 2010

De één na laatste dag...

- bericht van Liesbeth -

Het is nu ik dit schrijf al kwart voor 2 smiddags.
Het is hier erg warm (jaja nog steeds ;-))
We hebben vanmorgen koninginnendag gevierd, was erg leuk.
We hadden 4 activiteiten die steeds rouleerde. (tekening, make-up/sminken, dvd en voetbal)
Het was geweldig om al die bruine koppies te zien met rood-wit-blauw-oranje strepen.



Erg apart om mee te maken.

We zijn zoals Arie en Jisca al schreven 2 dagen weg geweest.
Jan, Mineke en Jacob gingen niet mee. Wij gingen om kwart over 6 weg (typisch Indies, om kwart over 5 vertrekken en de beloofde bus met airco bleek een oude gare gammele bus te wezen.).
Het was lang rijden. Onderweg hebben we luxe gegeten, ook wel weer lekker om luxe te eten in plaats van rijst. We kwamen om half 4 smiddags aan op de plaats van bestemming. We zijn naar het strand geweest en s'avonds zouden we Indies eten, maar het was best duur, dus maar patat met ketchup gegeten. Dat was een straf voor ons.... ongelofelijk ;) we aten met 8 mensen ongeveer 12 borden met patat op.... :D
De volgende dag hebben we 5 uur gevaren op de Back Waters. Een geweldige ervaring, je ziet zo heel veel van de cultuur en het is erg rustgevend na een tijd met de meisjes doorgebracht te hebben die vaak je aandacht vragen. We hebben geweldig genoten.
Daarna weer richting MJC gegaan. De bus die ons zo fantastisch had gebracht naar Kerela, scheen het net zo goed te doen als hij er uit zag. Hij raakte steeds oververhit, dus zijn er liters met water doorheengegaan. Zo gebeurde het ook dat we om half 2 thuis waren zaterdag op zondagnacht. Weer een ervaring rijker. ;-)
We hopen vanmiddag naar een boerderij te gaan die Job heeft gekocht.

De brieven stromen trouwens al binnen, de één na de anders geven ons al brieven of schuiven ze onder de deur door, omdat ze ze niet durven te geven... Ik zal de meisjes zeker missen, maar ik ben stiekem ook wel weer een beetje blij om terug te gaan naar Nederland :)

Doegg Liesbeth

donderdag 29 april 2010

Koninginnedag in 40 graden!

- Door Arie & Jisca Deelen

Ik had een hele uitgebreide update klaarliggen. Vol smakelijk verhalen over het leven in India en het samenzijn met de kinderen. Maar... (zoals je kunt verwachten in India) dat verhaal ligt natuurlijk weer ergens in een broekzak, op het moment dat er internet is! Dus jullie houden dit te goed!

Wat ik jullie nu niet wil onthouden is het volgende: We hebben er ondertussen 4 dagen aan vakantieactiviteiten opzitten. Dagen die al om 5 uur 's ochtends beginnnen. Dan is er 'Morning Chapel' en vertellen wij als groep een verhaal met een thema. Heerlijk om te zien hoe de meisjes dit oppakken.

En na het ontbijt begint het grote knutselfeest. Ze hebben haarbandjes gemaakt, schilderijen getekend, schatkistjes versierd en dansen aangeleerd. Het is soms een dol-dwaze bende om dit met 500 kinderen te ondernemen, maar toch is het de vraag wie er meer genieten: de kinderen of wij!

Eén ding wil ik jullie niet onthouden: toen de kinderen hoorden over dit vakantieprogramma, brak er luid gejuich los. ’s Middags zei een meisje tegen mij; “Aunty Jisca (wij zijn hier namelijk allemaal Aunty’s en Uncle’s) wij dachten eerst, dit wordt een saaie vakantie. Maar nu zijn jullie er en nu zijn wij helemaal blij!!” En dat is precies de reden van deze reis. Onze missie is nu al geslaagd, maar onze reis gelukkig nog niet ten einde!!
Morgen gaan wij er even twee dagen tussenuit. Even een stukje van India bekijken met de groep. Om daarna maandag een verlaat Koninginnedagfeest te vieren met alle kinderen. Het Wilhelmus kennen ze al, dus die Hollandse vlaggetjes zullen ook vast goed staan op die bruine wangen!

Voor nu in ieder geval: allemaal een fijne Koninginnedag! Als wij weer terug zijn, dan is er snel weer meer te lezen...

Groetjes,
Arie & Jisca

Het is hier geweldig fijn met de meisjes

- Door Ton en Therese Trooster

Hallo allemaal,


Het is hier geweldig fijn met de meisjes, we genieten enorm van ze,en zij van ons. In het begin waren onze sponsorkinderen stomverbaasd dat we ineens voor hen stonden, ze wisten nl. niet dat we kwamen en waren erg verlegen, maar moet je ze nu zien, ze komen naar je toe, echt om contact te maken en komen veel te weten over hun gevoelens en hun ideeën over de toekomst, wat best schokkend is. Maar daar thuis meer over.

Lieve mensen, wat kunnen we ze ook verwennen met materiële dingen, er zijn duizenden euro’s opgehaald.

Ze hebben allemaal nieuwe schoenen gekregen, drie stellen ondergoed en lieve mensen van

De Bijbelgroep , van jullie donaties worden watertonnen voor op de kamers gekocht, om water op te vangen ,voor als er weer geen water is , wat regelmatig voorkomt.

Met onszelf gaat het prima .het eten is heerlijk ,de temp enorm en de gezondheid goed
Truus, we hebben annabel gevonden, maar eva is uit huis, we hebben leuke foto’s van haar.

Veel liefs en Gods zegen van ton en therese.

woensdag 28 april 2010

Ervaringen uit de hand van Mirthe

- Door Mirthe Fontijn (ruim 1,5 jaar)

Lieve allemaal,

Ik ben met mijn papa en mama mee naar India.
In het vliegtuig had ik geen last van mijn oortjes.
Ja, toch één keer. Maar toen stopte ik mijn vingers in de oren.

Ook vond ik het ook helemaal niet eng om te vliegen. We waren echt heel hoog boven de wolken en als we uit het raampje keken, zagen we zand, zee of land. We konden kijken op een schermpje waar we vlogen, maar ook zagen wij de temperatuur, hoogte en de snelheid van het vliegtuig.

Dat was niet zo interessant. Wat ik wel leuk vond, dat waren de knopjes op de armleuning van de stoel. Op Mumbai was ik zoooo moe, ik had bijna niet geslapen en al de mensen keken naar mij en ik was zo verdrietig en moe. Maar eindelijk kwamen we aan met de bus bij het MJC. Iedereen begon te gillen en te lachen toen ze mij zagen. En ook zei iedereen: “BABY, BABY, WHITE BABY!” Iedereen knijpt in mijn wangen en iedereen wil mij vasthouden. Iedereen wil ook mijn aandacht, maar gelukkig weet ik na deze paar dagen al goed wat ik wil en schud ik gewoon NEE. Ook papa en mama zeggen tegen iedereen: “Don’t touch, she don’t like that.” Gelukkig weten de meeste kids het al en ze raakte me niet aan. Mijn tante Jisca zegt: “Don’t touch, only watch!” Weten jullie wat ze ook naar mij riepen? “Walking dolly” (wandelende pop) hahaha daar hebben we hartelijk om gelachen met zn allen.

Nu mijn mama dit voor mij opschrijft, lig ik al lekker te slapen en morgen ga ik weer fijn spelen met de kraaltjes en ook loop ik achter de meisjes aan. En weten jullie wat ik nog meer wil? Als het zo warm is rond de middag, dan ga ik in een emmer met koud water spelen. Heerlijk vind ik dat!

De groetjes van Mirthe vanuit India.

Eerste India ervaring!

- Door Marc en Rianne Fontijn

Beste allemaal,

We zullen maar een uitgebreide versie schrijven over ons drieën in India.

De reis is goed verlopen. De eerste vlucht was een beetje wennen en natuurlijk ook spannend hoe het vliegen zou gaan met Mirthe.

Vanuit London vlogen we naar Mumbai, deze vlucht duurde 9 uur.
Marc heeft redelijk geslapen, Mirthe iets minder en ik, Rianne niet.
Gelukkig viel deze 9 uur reuze mee en Mirthe had geen last van haar oortjes.

Na onze landing, moesten we door de douane en koffers halen. Daarna met de bus (met vele stinkende uitlaatgassen maar met airco !) van het internationale vliegveld naar het nationale vliegveld. Omdat we toch nog wakker waren, checkte we alvast in voor de nationale vlucht.

We hebben echt zo lang staan wachten voordat alles geregeld was, ongelofelijk…! Blijkbaar kon er maar 1 persoon schrijven, want velen stonden te kijken terwijl hij alle gegevens opschreef. We rolden alle 16 om van de slaap. Uiteindelijk had iedereen zijn boardingpas, behalve Mirthe.

Gelukkig hadden we nog uren de tijd om dit te regelen. (landing Mumbai; 00:40 uur, vertrek Mumbai +/- 8.00 uur, dus ruim 7 uur wachten) Na vaak heen en weer lopen tussen balie’s was het eindelijk na anderhalf uur wachten geregeld. Het wachten was heel vermoeiend en slapen lukte helaas ook niet bij iedereen. Gelukkig hadden we Mirthe’s tentje in de handbagage en die heeft een paar uurtjes geslapen. Iedereen zou er graag bij gekropen zijn, maar dat ging helaas niet. Je leert dan trouwens wel gelijk goed de cultuur kennen; niezen en hoesten in het openbaar zonder hand voor je mond… Gelukkig was het te ver weg om de spetters te voelen.

Om 06.00 zijn we door de douane gegaan (nog een cultuurverschil: ) Mannen en vrouwen apart door de douane heen. Mirhe huilde nogal, want ze vond het helemaal niet leuk om uit haar diepe slaap gehaald te worden, maar goed ze ging dus met Marc mee en omdat ze zo huilde mocht hij bijna gelijk doorlopen. Dat scheelt wel als er nog een lange rij wachtende voor je staat.

En eindelijk konden we rond 8 uur het vliegtuig in. Deze vlucht duurde een uur en een kwartier e toen waren we eindelijk in Coimbatore. Na wat getouwtrek over een kapotte koffer, gingen we naar buiten en daar stond de bus van het MJC klaar.

Het was een klein half uurtje rijden in een chaotisch, druk en toeterend verkeer.

Marc was helemaal in z’n sas en Rianne rolde om van de slaap en hield ondertussen haar hart vast bij gevaarlijke inhaal pogingen. Mirthe huilde, ze was zooo moe…

De kinderen stonden ons met het muziekkorps op te wachten. Ze wisten niet dat onze Mirthe mee kwam, dus wij stapte als laatste uit de bus. We zagen de ogen groot worden en toen begon iedereen te gillen en te lachen. Iedereen riep: “BABY”

Tijdens het spelen van het muziekkorps, kreeg iedereen een erekrans omgehangen, zelfs Mirthe in haar rugdrager kreeg er één in haar rugdrager omgehangen, wat ze niet erg op prijs stelde.

Met aan elke vinger een meisje, liepen we naar het hostel, waar een deel van de groep slaapt.

We hebben ons gelijk heerlijk opgefrist met een koude douche. (geen douche zoals wij thuis kennen, maar een emmer met water en een soort maatbeker om je nat te maken.)

Na de lunch zijn we gelijk gaan slapen tot half 6 ‘s avonds, waarna we gingen eten. Bijna iedereen lag ‘s avonds al om +/- 20.00 uur (17.00 uur NL tijd) op bed.

Zondags mochten we uitslapen tot 8.00 uur en ‘s morgens en ’s avonds hadden we kerk. Het is een heel andere cultuur, dus ook een heel andere kerkdienst. Er worden vele prachtige liederen gezongen (wij kennen ze helaas niet) en er werd een psalm uit de Bijbel voorgelezen en een meditatie gelezen.

Maandag:

De eerste activiteitendag! Spannend, hoe zal het gaan? Was bij iedereen een vraag. Maar we kunnen met zn allen zeggen dat we er net zo hard van hebben genoten.
Ik (Rianne) heb geholpen bij het borduren van de haarbandjes! Al die stralende gezichten die het helemaal geweldig vinden om leuk bezig te zijn is echt de moeite waard. Vanmiddag hebben we wat voorbereid voor morgen (dinsdagmorgen).

Meer volgt!
Groetjes,

Marc en Rianne

De eerste foto's




maandag 26 april 2010

bericht van Liesbeth

Hi thuisfront,

Het gaat hier goed.
De reis was lang en best vermoeiend, maar goed, als je op het Michael Job Center aankomt, maakt het weerzien van de meisjes weer helemaal goed!
Blij dat ik weer voor de 3e keer in het MJC veilig ben aangekomen.
Het is erg warm hier, zo'n 40 graden.
De dag van aankomst, zijn Arie, Jisca en ik nog naar Coimbatore geweest om inkopen te doen voor deze week. Om 9 uur waren we klaar en reden met het MJC busje terug vol met plastic doosjes. De chauffeur en een medewerker van het MJC zullen denk ik wel smakelijk hebben gelachen, 3 Hollanders alledrie slapend op de achterbank ;-)
Vanochtend was de eerste ochtend met de knutselwerkjes. Er leuk te zien, zoveel meisjes die bezig zijn.
Zij genieten erg van alles wat wij organiseren en wij genieten van hun blijde gezichten. (daar doe je het natuurlijk allemaal voor :))

Groeten Liesbeth

Bericht van de Bosmaatjes

Hallo familie, vrienden en de kinderen uit Jacob zijn klas,

Hier even een stukje van ons. Het gaat goed, de reis was wel lang en warm.
De meisjes hebben ons zeer warm onthaald, het was echt heel emotioneel.
De meiden herkende Jan en vlogen gelijk op hem af.
De meningen over het eten zijn verdeeld.
Jan, Gaatze, Jacob en Jappie genieten er in elk geval wel van, moeders heeft er wat moeite mee.
Jacob is de hele dag onderweg met de meiden, ze doen spelletjes met steentjes, als we weer thuis zijn zal hij het jullie leren.
Jan is weer helemaal thuis hier!
Jappie geniet er van en is echt onder de indruk.
Gaatze vind het hier geweldig, hij loopt dan natuurlijk met aan elke vinger een meisje.
We laten snel weer iets van ons horen.

Lieve groet van ons allen,

de Bosmaatjes

Mieren, (valse) trompetten en warm

Hoi thuisfront,

Ik ben heel aangekomen na een lange reis.
De reis is voorspoedig gelopen.
Toen we hier aankwamen, was dit met groot gejuich en (valse) trompetten en een menigte kinderen.
We werden haast als een koninklijke familie binnen gehaald. In het begin wel even wennen aan de omstandigheden.
Erg warm s'middags, en je douchen met een emmertje water en een mierennest in de slaapkamer. Er is nu gif gestrooid, dus opgeruimd staat netjes.
Deze morgen, 26-4, gaan we beginnen met de knutselwerkjes. Dat wordt leuk, want ze hebben hier niet veel van dat soort dingen.

Tot de volgende keer.

Hartelijke groetjes uit India,

Heline

Heavy stuff

Na een vermoeiende, maar voorspoedige reis van ongeveer 28 uur (met al het wachten erbij) kwamen we aan bij het Michael Job home. We werden verwelkomd door de muziekband van het home en alle meisjes. Dat was een ervaring om stil van te worden. We werden allemaal omhangen met een grote slinger voorzien van de foto's van Michael en John Job.
Daarna mochten we uitrusten en na een goede nacht slaap waren we toch alweer de oude. De dagen gaan tot nu toe snel, want de meisjes laten je niet alleen. Het is prachtig om veel liefde te geven, maar je krijgt er wel veel voor terug.

Groetjes en tot het volgende verhaal.

Ton en Thérèse Trooster

donderdag 22 april 2010

Eindelijk het verlossende bericht...

- Door Arie & Jisca Deelen

Wat een week: Van aswolken tot de hele dag de website van Bristish Airways in de gaten houden. Londen die het luchtruim maar gesloten bleef houden, spanning die werd opgebouwd. E-mailtjes over en weer met de vraag: 'Zou de reis nog doorgaan?' Daarna opluchting: 'Londen heeft het luchtruim weer geopend!' Maar nog steeds bleef het onduidelijk of onze vluchten wel door zouden gaan.

En nu dan eindelijk het verlossende bericht dat de vlucht naar Londen door lijkt te gaan! En vanaf daar.... dat weten we nog niet, maar we hebben goede hoop dat de reis goed zal verlopen. Want de vlucht van gisteren, is gewoon in Mumbai aangekomen!

Nu kunnen de koffers toch echt worden gepakt...
India: here we come!!

Vliegtuigstrepen worden nauwlettend in de gaten gehouden; zou de reis doorgaan?

- Door Cathy (en Jaco) Rebel

Wat heb ik met plezier naar de vliegtuig strepen in de lucht gekeken. Maar het waren er voor mijn gevoel niet zoveel.
Dat ik nu toch zo blij kan zijn bij het zien van die strepen in de lucht!! Ik hoop snel te horen of de vlucht doorgaat.

De laatste hand wordt, door Jaco, gelegd aan het pakken van de koffers. Spullen worden van de ene naar de andere koffer verplaatst zodat ze allemaal het maximale gewicht hebben. Mijn koffers hebben hun maximale gewicht bereikt.

Cadeautjes, ballonnen,boeken, verhaaltjes, muziek, tandenborstels, luizen shampoo,wat kleding, sandalen (op mijn desktop zie ik dat het nu 33 gr is in Coimbatore : ) ) en nog veel meer. Wat hebben veel mensen bij gedragen om zulke volle koffers mee te mogen zeulen!! Dankbaar ben ik voor alle inbreng en meedenken en meebidden. Ik kan haast niet wachten om de gezichten van de meisjes te zien als wij beginnen uit te pakken.

Door de emails zijn we voor mijn gevoel al een echt team aan het worden, dat verlangend is de liefde van God voor die meisjes, uit te pakken en uit te delen zodat ze er nog jaren met plezier op terug kunnen kijken. Het was zo apart de vreugde te beleven tijdens het inpakken terwijl de reis nog niet zeker was!

Ik zie er zo naar uit om te zien waar Arie en Jisca een halfjaar hun tijd, liefde en energie ingestoken hebben.
Het voelt heel bijzonder om de kinderen met eigen ogen (en armen) te gaan ontmoeten.

Nog even mijn gezaaide plantjes in de tuin zetten en ik ben startklaar.
Even na 3-en vannacht verwachten we te vertrekken.

Nu alleen nog de bevestiging van de vlucht en dan kunt u lezen; wordt vervolgd.......

Hartelijke groet,
Cathy Rebel



dinsdag 20 april 2010

De voorbereidingen kosten veel tijd.. heel veel tijd zelfs. Vooral omdat ook ons dochtertje Mirthe mee gaat!

- Door fam. Fontijn

Wij zijn Marc, Rianne en Mirthe (ruim 1½) en wij gaan mee naar het MJC in India

Na ons trouwen in September 2007 zijn wij met onze Toyota Landcruiser op reis gegaan naar West-Afrika. Hier hebben we o.a. het project van Stichting HVC bezocht in Mali. Wanneer we foto's kijken of reisverhalen lezen dan begint het weer te kriebelen om weer op reis te zijn.

Op de ontmoetingsdag van Stichting HVC 2009 kwamen wij er achter dat er een reis werd georganiseerd naar India. En daar hadden wij wel heel veel zin in. En gelukkig, Mirthe mag met ons mee!

En nu, komt de datum van het vertrek snel dichterbij; De koffers zijn al grotendeels gepakt. Snel nog even wat kleine dingetjes halen. En we zijn natuurlijk ook een beetje zenuwachtig, want hoe zou dat gaan met zo'n kleine meid in het vliegtuig en in India?

Wilt iedereen die dit leest met ons meebidden dat wij geen last hebben van vertragingen of een vliegverbod.

Een hartelijke groet van Marc, Rianne en Mirthe

maandag 19 april 2010

Terug naar India

- Door Liesbeth de Jong

Na al twee keer in het MJC te zijn geweest, en heel veel briefjes verder, hoop ik in april nog een keer te gaan. Deze keer niet als reiziger, maar als mede-leidinggevende. Als je zo dicht bij het organiseren staat, is het erg leuk om te zien dat de rest van de groep net zo enthousiast is als mij.

De eerste keer dat ik naar India ging, wist ik niet wat ik kon verwachten en zag ook wel erg op tegen de onbekende dingen. Toen ik er eenmaal was, smolt mijn hart en vielen alle dingen waar ik tegen op zag van me af! Het is moeilijk onder woorden te brengen, wat je daar voelt en wat je daar ervaart. Je gaat er heen om de meisjes te bemoedigen, maar je komt zelf nog bemoedigder terug.

Toen ik vorig jaar weer de mogelijkheid kreeg naar India te gaan, wist ik gelijk dat ik weer mee zou gaan. Waarom? Omdat ik simpelweg de meisjes miste. Het was weer een geweldige ervaring om er heen te gaan en er te zijn.

Toch miste ik het handen uit de mouwen steken en organiseren van activiteiten. Toen mijn collega Jisca voorstelde samen een reis naar India te organiseren, hoefde ik niet lang na te denken. Haar ervaring was dat juist in de zomervakantie de meisjes veel vrije tijd hebben. Daarom hebben we voor deze periode gekozen. Samen Jisca ben ik al maanden bezig om de reis goed te plannen, zodat deze goed zal verlopen.

Toen ik hoorde over het vliegverbod dacht ik: " Dat zal wel snel over zijn." Maar nu het al snel 23 april is en vanochtend pas de eerste vliegtuigen zijn geland en vertrokken, kreeg/krijg ik toch wel een beetje de zenuwen. Laten we bidden en hopen dat we geen last zullen hebben van het vliegverbod of van de vertragingen!

woensdag 14 april 2010

Voorbereidingen voor de Indiareis

- Door Ton en Therese Trooster

Wat kan de tijd toch langzaam gaan als er een leuke reis aan zit te komen. Maar o jee....wat je heb je die tijd toch hard nodig.

Paspoort, vaccinaties, visum... maar als dat allemaal binnen is kan de voorpret beginnen.

Zo hebben wij ons allemaal opgegeven voor een activiteit en dat vergt de nodige voorbereiding. Het vertellen van een Bijbelverhaal is dan nog te doen, je hoeft het alleen maar in het Engels te vertalen. Het moet dan natuurlijk wel voorgelezen worden aan 500 mensen (ik heb al moeite met 15 mensen).
Ach, je weet waar je het voor doet en we gunnen die meisjes het allerbeste. Als je er dan weer bij stilstaat wat die meisjes stuk voor stuk allemaal hebben meegemaakt, wat die ogen allemaal hebben moeten zien..... dan moet het voorlezen van een Bijbelverhaal aan 500 meisjes niets bijzonders zijn.

Het is moeilijker om spelletjes te verzinnen die je met een groep van 500 meisjes kunt doen. Maar, we hebben een aantal creatieve mensen in de groep zitten en het zal allemaal best goed komen.

Op 3 mei zullen we met zijn allen koninginnedag gaan vieren (30 april zijn we op een 2-daagse rondreis) we kijken er nu al naar uit om e.e.a. met oranje te gaan versieren. Het is echter wel wennen om alles x500 te doen. Het is leuk om op een ijsje te trakteren, maar het zijn wel 500 ijsjes.......dit soort dingen dus.

We hopen dat vele thuisblijvers van de blog zullen genieten en op afstand net zoveel plezier zullen hebben als wij. Ook zou het fijn zijn als er thuisblijvers tevens als donateur op zouden willen treden.

Wel dit was even een voorbereidend stukje uit Vlaardingen en we hopen het volgende stukje vanuit India te schrijven.

Ton en Therese Trooster

dinsdag 13 april 2010

HVC Reis naar India...

- Door Arie & Jisca Deelen

Een meisje in India is NIETS waard. Klinkt dit hard? Het is helaas de realiteit. Eén van de redenen dat een meisje niet gewild is in de Indiase maatschappij, is dat er voor een meisje een bruidsschat betaald moet worden. Een bruidschat die vaak veel te hoog ligt voor de veelal arme inwoners van dit land. Ook kent India nog steeds christenvervolging. Als de ouders van een gezin worden vermoord of het dorp worden uitgejaagd door fundamentalisten, dan worden de jongetjes snel geadopteerd. De meisjes, die blijven achter.

Deze meisjes, die al zoveel te lijden hebben gehad in hun leven, willen wij een onvergetelijke tijd bezorgen!
Met een groep van 16 mensen reizen wij af naar India. De zomervakantie in India begint eind april en wij vertrekken DV 23 april. De voorbereidingen zijn in volle gang. En iedereen heeft er heel erg veel zin in en vele knutselactiviteiten, spelletjes en mooie verhalen worden uitgedacht.


Maar… een weeshuis met 500 meisjes, betekent ook dat de kosten snel oplopen. Wij hebben uitgerekend dat het organiseren van deze onvergetelijke vakantie ruim € 3,50 per meisje kost. En nu is onze vraag aan jullie: hoeveel meisjes kunnen jullie een fantastische vakantie schenken?


Het gaat om meisjes die in hun jonge leven al zoveel hebben meegemaakt. Waarvan veel ouders niet meer leven of spoorloos verdwenen zijn. Familie die niet voor deze meisjes kúnnen of wíllen zorgen. Deze meisjes verdienen het toch om alle liefde en aandacht te krijgen die wij ze geven kunnen? En uit eigen ervaring kunnen wij zeggen, dat zo’n vakantieprogramma daar heel geschikt voor is.

Spreekt dit project u/jou aan? Giften zijn welkom op BANK 561455139 t.n.v. Stichting HVC o.v.v. projectnummer 8029.